Nelle in het ziekenhuis

3 Weken. 3Weken, zolang had ons jongste spruitje al geen kaka meer kunnen doen. Dagen van proberen, krijsen van de pijn…… en ja ze kreeg movicol en lactulose volle bak. Maar nee, die kaka die kwam maar niet. Naar de dokter die ons doorstuurt naar spoed. Zoals altijd dus UZ Leuven. We installeren ons in de wachtzaal. En het is druk, heel druk. We zien kindjes die gevallen zijn, of heel erg ziek…. Dus we wachten geduldig. Bijna 4 lange uren. Dan is het aan ons. Eerst de co-assistente, die voelt eens aan haar buikje. Amai mevrouw, die zit vol met stoelgang…. dat gaat een groot lavement worden. Dan de supervisor, voelt weer eens aan haar buikje en zegt doodleuk ” ik schrijf u een microlax voor, die je thuis kan zetten, dan zal het wel lossen”. Op die moment was ik gewoon blij dat ik naar huis kon. Een microlax had ik ook zelf bij de apotheek kunnen gaan halen en ik wist gewoon dat dit niet genoeg was om alles eruit te krijgen. Maar ja ik was moe en blij dat ik gewoon naar huis kon.

Thuis de microlax gezet en natuurlijk zonder veel resultaat…..! Dinsdag schreeuwt ze weer regelmatig van de pijn, ook van dinsdag op woensdag. Ik bel voor een dringende afspraak bij de kinderarts. We mogen direct komen. Ze voelt aan Nelle haar buikje en er wordt een foto genomen. De foto loog er niet om. Nelle zat gewoon helemaal vol, hier ging niets van kleine middelen nog helpen. Er moest een grote spoeling gebeuren. En nee ik wou niet meer naar UZ Leuven.

We mochten direct doorrijden naar het ziekenhuis in Herentals. Gewoon direct doorlopen naar de kinderafdeling, waar we direct de kinderarts zagen die haar ging behandelen. 2 Uur later kreeg ze een maagsonde waarlangs medicatie werd gegeven zodat ze leeg geraakte. Die sonde vond ze allesbehalve leuk. Een peuter van bijna 2 vastgemaakt aan een draad en een paal, ik moet er geen tekening bij maken zeker? Soit, om 3uur ’s nachts begint ze dus te kakken tegen de sterren op. Sorry aan de buurjongen, de geur kreeg je er gratis bij. Ik was nog nooit zo blij om kak te zien. Ge wilt niet weten wat er uit dat kind gekomen is.

De oorzaak weten we niet, dat is nog even afwachten. Voor de moment krijgt ze nog de max dosis van movicol en lactulose. Woensdag moeten we terug op controle en kijken hoe het verder moet. Was het eenmalig? Er is een kleine kans dat ze lactose en glutenintolerant is maar dat moeten we nog even afwachten.

En UZ Leuven, je had ons de miserie kunnen besparen. Bijna lag ik op mijn andere dochter haar verjaardag in het ziekenhuis. Hadden jullie je werk fatsoenlijk gedaan, had Nelle niet zo moeten afzien. Ook al was het druk, jullie hadden haar moeten helpen.

We hebben een klacht neergelegd, ze gingen de betrokken personen er op aan spreken en ons dan iets laten weten. Al is het maar voor mijn gemoedsrust.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven
Instagram
Facebook
Follow by Email
Pinterest