1,5 jaar…. zolang was het hier stil, in ieder geval toch op deze blog. Ik had er geen energie meer voor.
Mijn ziekte en de zorgen rond Kato werden mij te veel… . Hoe gaat het nu met Kato?
Het schooljaar loopt teneinde. We namen een belangrijke beslissing voor de toekomst van Kato. Ik heb maanden wakker gelegen, alles afgewogen, gehuild als een klein kind want niemand kon in de toekomst kijken en wat als ik de verkeerde beslissing zou nemen? In April was Kato ongelukkiger dan ooit. Ze gaf zelf aan dat het te druk was, ons meisje kwam verdrietig en overstuur thuis van school. We vonden een schooltje in Meerhout. Dit schooltje is enkel autiwerking en heeft in totaal maar 60 leerlingen. Om een plaats te krijgen op deze school moesten we haar na de paasvakantie al van school veranderen. Heel drastisch en zeker niet zonder tranen voor ons want wat als we de verkeerde beslissing namen? Uit alle testen kwam naar boven dat type 9 voor haar de beste keuze zou zijn. We gingen ervoor en wat ben ik blij dat we deze keuze gemaakt hebben. Op die 2 maanden tijd zagen we onze dochter veranderen. Ze is terug gelukkig, ze wordt er begrepen en mag gewoon haar eigen zijn. Ze moet geen rolletje meer spelen om erbij te horen, ze kan nu op haar eigen tempo groeien en leren. Er is nog een lange weg af te leggen en het parcours zal hobbelig zijn, maar ze heeft een fantastisch team achter haar staan en we zijn er gerust in dat ze daar in goede handen is. Ze studeerde af aan de kleuterschool en begint in September met 4 andere kindjes in het 1ste leerjaar. Onze rups groeit naar een prachtige vlinder… en wat zijn wij fier op haar.
Hoe het met mij en de rest gaat, is voor een volgende keer. Geen zorgen het zal geen 1,5jaar meer duren.
